Жанғазы АХМЕТ.
Келіні жүр ән салып,
Керіліп жүр тамсанып.
Артқан сайын тірлігі,
Ерініп жүр соншалық.
Енесі жүр кір жуып,
Ыдыс, еден бір жуып.
Танытпаса болды деп,
Келін бала түр суық.
«Ауырмайтын жерің жоқ,
Еш тірлікке ебің жоқ…»
Дегенімен, амалсыз,
Қайран ана, жағып жүр,
Келініне «келін» боп.
Comments are closed.