Мұқағали Мақатаев бір жолы Ақтөбеге барады. Облыстық газетте қызмет істейтін ақын Мұхтар Құрманәлиннің бөлмесіне кірсе, ол кісі жоқ екен де, бір жас қызметкер отырса керек.
– Мұхтар қайда? – деп сұрайды одан Мұқағали.
– Редактор шақырып еді, қазір келіп қалар, отыра тұрыңыз, – дейді жас қызметкер.
Мұқағали үстелді саусақтарымен шерткілеп: «Мұхтар да Мұқа, Мұқағали да Мұқа», – дегенді қайталай береді.
Әлгі жігіт қарап отырмай:
– Мұқаң көп болғанмен, Мұхтар біреу ғой, – дейді.
Мұқағали оған жалт қарайды:
– Дұрыс айтасың, бала, атың кім өзіңнің?
– Құрал.
Осы кезде бөлмеге басқа бір жігіт кіріп келеді. Ол Мұқағалиды танып, қол ұсынып сәлем береді.
– Ал сен кімсің? – деп сұрайды Мұқағали.
– Болат Теміров деген ақын ініңізбін ғой, – дейді жаңа келген жігіт.
Сонда Мұқағали:
– Оу, редакцияларыңа құрал-сайман, темір-терсек толып кетіпті ғой, – деген екен.
Comments are closed.