Анасы қолымды ұзартатын,
Бір келін алсам деп армандады.
Баласына бір шүйкебас тілеп,
Басқаға алданбады.
Тілегі бірақ тез болды,
Келінді болар кез келді.
Сол күннен бастап өмірі,
180 гардусқа өзгерді.
Қабағын бағатын болды,
Өзі нан жабатын болды.
Түске дейін оятпай,
Келінге солай жағатын болды.
Баласы «пешкі» болды,
Келіні сесті болды.
Айна алдында шашын,
Бір күн тарап, бес күн өрді.
Осылай жағдай білініп қалды,
Енесі бәрін ұғынып қалды.
Жұмысты жүгіріп істеп,
Қартайғанда «шынығып» қалды
* * *
Келіннің ақылы шамалы ғой,
Қарттар қашанда бағалы ғой.
Енені неге сонша қорлайды екен,
Кейін өзі де ене болады ғой!
Ақтоты Жаңабай,
ТарМУ студенті.
Тараз қаласы.
Comments are closed.