– Папа, кел ойнайық.
– Не ойнағың келеді?
– Карта ойнайық.
– Не дейді?!
– Карта ойнайық. Былай… сабақ карта.
– Ә-ә ойнасақ ойнайық, айтпақшы, қай сабақ?
– География. Мен – мұғалім, сен – оқушы.
– Келістік.
– Бірінші сұрақ: жер қандай?
– Жер домалақ.
– Домалағы қалай?
– Қалай айтсам екен, кәдімгі домалақ, мысалы, мына сенің басың тәрізді.
– Менің басым жер ме?
– Иә, жер.
– Оқушы папа, дұрыстап айтыңыз?
– Айттым ғой енді.
– Ендеше менің басым жер болса, бүгінгі сабақта өткен Африка қайда?
– Аузыңды аш.
– Аштым.
– Аузың – Африка, маңдайың Америка, бір бетің – Канада, бір бетің – Камчатка, төбең – Антарктида, тамағың – Арктика.
– Папа, пап, мұрным ше?
– Мұрныңа «мұз» қатқан екен, демек Альпі.
– Кәдімгі Суворов асып өткен Альпі ме?
– Иә, сол Альпі.
– Мәссаған, мен мұрнымды білмей жүрген екенмін ғой…
– Жо, жоқ, сен ойынды бұздың, ойнамаймын.
– Папа, пап, көзім ше?
– Туһ, қойшы енді, ойнамаймын.
– Папа, пап?..
– Туһ, қазір ғой, шапалақпен тартып жіберсем, мына көзіңнен Конго, мына көзіңнен Волга ағады.
– Папа, құлағым ше?
– Бір құлағың – Карпат, бір құлағың – Урал. Болды енді!
– Папа, тілім ше? Тілімді қайда тастайсың?
– Туһ, тіліңді кесіп алып, итке тастаймын, ит-күшік! Болдың ба енді…
Таяқ
Ауызғы үйде асыр салып асық ойнап жүрген қарасирақты папасы құлақтан сүйреп әкеп қасына отырғызды. Өйткені бүгін тамағын жібітіп келген еді.
– Әй, күшік, таяқ дегеннің не екенін білесің бе?
– Таяқ деген ағаш қой.
– Жоқ.
– Онда бұтақ па?
– Жоқ.
– Шыбық?
– Жоқ, жоқ.
– Енді немене?
– Сен бұзақылығыңды қоймасаң, күнде басыңнан таяқпен тақ еткіземін де отырамын. Міне, былай. Таяқ деген осы, білдің бе?
– Иә…
– Кет бар!
… Ертеңіне папасы тағы «жіпсіп» келді.
– Әй, күшік, бері кел. Таяқ дегеннің не екенін білесің бе?
– Білемін…
– Немене?
– Сіз бүйтіп ішіп келгеніңізді қоймасаңыз, мамам бір күні таяқпен басыңызға тақ еткіземін деді. Таяқ деген сол.
Басқар Битанов.
Comments are closed.