«Ақ жол» – Жамбыл облыстық қоғамдық-саяси газеті
Екінші сыныпқа жаңадан барған кезіміз. Әріптерді танып қалғанбыз. Ауылдағы кең бөлмелердің бірінде анам өз қолымен тоқып шыққан үлкен кілемі ілініп тұратын. Бұрын ою-өрнегіне қызығып жүрсек, бұл ілініп тұрған бұйымда басқа құндылықтар өте көп екен. Оны хат таныған кезде сезіндік.
Әр адам өз жолын білуімен қоғамға бағалы болса керек. Әрине, ел ағасы болғанда жастықтың ауылынан алыстай алмай, жасы жетпістен асқанда ақсақалдыққа жете алмай жүргендер қанша? Ұрпағыңа бата берер шағыңда бала-шағадан ұялмаған «аталарға» не дейміз?
1999 жыл. Кешкi апақ-сапақта есiк қағылды. Жұмыстан келе етегiне сүрiнген балаларын тамақтандырып үлгермеген Нұрхан ас қамымен жүрген. Таңның атысы, күннiң батысы дамыл көрмейтiн күйеуi Сиқымбай да келiп қалуы тиiс. Сол оймен барып есiктi ашып едi – келiп тұрған Салқынай екен.