Құз жартастың басына шығып, жан-жағындағы ғажайып көріністерді тамашалап отырған қойшы бала, өз әрекетінен өзі жалықты ма кім білсін, көп ұзамай терең ұйқыға батты. Осы кезде сол маңайдан өтіп бара жатқан Жазмыш баланы көрді де, түртіп оятты. Сосын жәй ғана: – Оян, құлыным, ұйқылы-ояу домалап кетсең, мына құздың түбінен бір-ақ шығасың. Абай бол. Егер Сен осы жерден құлап, өліп қалсаң «Бұл Жазмыштың ісі ғой» деп менен көреді. Бірақ, сенің құзға өзің шығып, мына жардың шетіне өзің ұйықтап қалғаныңа менің түк те қатысым жоқ екенін қайдан білсін. Айтып бар, адамдар алаңғасарлықтарын менен көрмей, өздерінен көрсін. Азамат ТАЛАСИ.