Пах шіркін, жазиралы Алып далам! Сан армандар төсіңде шарықтаған. Сан торғайлар талыңа ұя салып, Сан тырналар көгіңде қалықтаған.

Елміз ғой кеудесінде оты жалын, Маған биік әрбір тау, шоқыларың. Қазақтың сахарасы десе шіркін, Өзімше өлең жазып отырамын.

Өз жерім өзіме жыр, мақтанышым, Жігерім көп сол жерді сақтау үшін, Маған сірә арсыздың «ары» керек, Қасиетті жерімнен аттау үшін.

Күнді көрмес соқырдың көзі керек, Ақ мамықтай жерімді таптау үшін. Азанды да естімейтін құлақ керек, Әлдилеген бесігімді даттау үшін.

Пах шіркін ! Алып далам, Көгіңде қыран құсы қалықтаған. Қасиетіңді бір сенің дәріптеуге, Барымды да, жанымды салып бағам.