Қытайдың осыдан тура мың жылдар бұрын жазылған «Зочимиың жылнамасы» деген кітабында: «Шуангүңның 15 жылы Сұң хандығының сарбазы Хуаюан Чұу хандығының сарбазы Зы Фанға Сұң елінің орталығын Чұу елінің әскерлері қоршап алғандағы жағдайды баяндағанда: «Астық болмағандықтан жұрт балаларын өзара айырбастап жеді» деген. Тағы бір «Гуанзы Шияучың» деген көне жазбасында бір тарихи оқиғаны баяндай келе: «Ынжық Иы Я қожасына жағымпазданғанда, шектен шыққан. Патшасы оған «Буға піскен жас нәрестенің етін жеп көрмеппін» дегенде, Иы Я оған өз ұлын буға пісіріп әкеліп беріпті» деп жазылады. Тіпті, 1907 жылы болған оқиғада, қытай билігіне қарсы көтеріліс бастаған Шүй Шилин деген көсемінің оғы таусылып, қолға тірі түседі. Сол кезде билік әскерлері оның жүрек-бауырын суырып алып, қуырып жегені тарихта жазылған. Тізе берсек, әңгіме көп. Ал, кеше ғана өмір сүрген қытай жазушысы Лу Шүннің (1881-1936) шығармалырнда да қытайдың адам етін жеу дәстүрін ашына, жиіркене жазады. «Есалаңның естелігі» атты әңгімесінде адамзат жаралғалы бері біртіндеп, ұлттық салт ретінде қалыптасқан қытайлардың адам етін жейтін сұрқиялығын жазады. Қытай қоғамының осынау ауыр қасіретін аяусыз жазған бұл жазушының «Дәрі» деген әңгімесінде де жендеттер «адам қанына батырып жеген нан өкпе ауруларына ем болады» деген жалған дақпырт таратып, жазықсыз басы шабылған адамдардың қанын қарапайым халыққа ақшаға сатып келген. Қытай жазушысы, Нобель сыйлығының иегері Мо Яньның «Шарап елі» романында да «бала етін жеу» тақырыбы кеңінен баяндалады. Билік пен байлықтың шыңына жетіп, жалған коммунистік жолмен жүретін қытайлық алпауыттардың арнайы бала етінен дайындалатын жеңсік асы туралы қалам толғайды. Бүгінгі қытай медицинасы да мықты дамып, әлемнің алдыңғы елдері қатарына өтті. Неше мыңжылдық тарихтан бері әрбір мықты емші әулеті өз мұрагерін дайындап, дәрі шөптер мен, жануарлардың қай ауруға қалай ем болатынан дейін тәптіштеп жазып қалдырып отырған. Сол тарихы ұзақ емдік жазбалардан бүгінге дейінгі емдеу тәсілінде адам етінің, әсіресе бала жолдасы мен жас нәрестенің еті – біраз ауруларға ем болатыны айтылып жүргенімен, ақиқатында, оның ем емес, дәмді тағам екені құпия ұстап келген. Журналист Мәдина Омарқұлованың «ҚЫТАЙ МЕДИЦИНАСЫНДАҒЫ СҰМДЫҚ СЫР» деген мақаласында: «ХХІ ғасырда адам етін жеп, ата дәстүрі каннибалдықты жалғастырып келе жатқан қытайлар бар. Қытайдағы кейбір мейрамханаларда жасанды түсік арқылы алынып тасталған нәрестенің етінен ас әзірлейді. Шақалақтардың көпшілігі 6-7 айлық болып келеді (қыз балалар 7 айлығында да дүниеге келе береді). Нәрестеден тамақ істеу қытайлардың көнеден келе жатқан дәстүрі. Әсіресе ақсүйектер арасында кең таралған. Шамасы олар мұндай тамақ сұлулықты сақтап, көптеген ауруларға дауа болады деп есептейтін болса керек. Гонконгтағы атақты журнал Next Magazine дәл осы тақырыпта журналисттік зерттеу жүргізіп, жариялаған еді. Бұл мақалада шақалақ нәрестенің еті қытайлықтар үшін «деликатес» деп жазылып, және осы «деликатесті» қалай дайындауға болатыны сипатталған. Шақалақ нәрестеден дайындалған сорпа – ежелгі қытайда ақсүйектер ем үшін ішетін тағам. Бұл туралы Гонконг тағамтану ассоциациясының президенты Warren Lee былай деп мәлімдейді: «Шақалақ нәрестелерді тағам ретінде пайдалану – бүгінгі қытай қоғамы мойындамаса да, дәстүрлі қытай медицинасында болған, тарихи және фолькрлорлық тамыры тереңде. Шақалақ нәрестенің еті ақуыз, майлар және минералдарға бай болған. Алайда бүгінгі күні дәстүрлі қытай медицинасының бұл түрі кең қолданыста бар ма екенін білмеймін». Ғалым бұндай ем бұрынғы тарих қойнауында қалған десе де, бүгінгі қытайда шақалақ етінен жасалған тағамдар жабық дәмханаларда дайындалады . Бұл туралы бірнеше шетелдік басылымдар жазып, телеарналар арнайы бағдарламалар түсірген.Қытайлықтардың нәресте жейтіні туралы ақпаратты қытай үкіметі де жабық ұстағанда да, қытайдың түрлі аймағында канибалдар туралы мәліметтер интернет арқылы тарап кеткен. Негізінен «емдік сорпаны» 3-5 айлық қыз шақалақтардан әзірлейді екен. Үрейлі астың бір қазанын 430-570 долларға сатады. Мұндай ас клиент пен әкімшіліктің арасындағы келісімнен кейін жабық мейрамханаларда дайындалады. Талғампаздар үшін ерекше «деликатес» ұл шақалақтың етінінен жасалады екен. Алайда, оларды табу қиын болды. Бәрімізге белгілі қытайда бір отбасында бір бала тууға рұқсат берілген. Бір баладан артық бала туғандар заңмен жазаланады. Сол себептен азаматтарда тек екі жол бар, баланы туып бас тарту немесе жасанды түсік жасау. Жынысы қыз нәрете қытайлықтарда «екінші сұрыпты» болып есептелінеді. Сондықтан, егер болашақ нәресте қыз болса ата-анасы ойланбастан жасанды түсік жасатады. Кейін шақалақ жоғарыда айтылған жабық дәмханаларға жеткізіледі. Тек шақалақтың етін жеп қана қойса ғой. Жаңа туылған нәрестенің етін жейтіндер де бар. Бала туып бас тартқан жайдайда жаңа туған нәрестенің миына спирт егіліп, мұздатқышқа жіберіледі. Сосын қара базарда саудаланады. Пайдасын тудырып алған дәрігер көреді. Ал шақалақты сатудан түсетін пайда ата-анасына бұйырады.Қатігез асхананың қызметкерлерінің айтуынша, шақалақтардың құны олардың үлкен-кішілігіне қарай белгіленеді. Көбінесе желінетін қыз балалар. Ең қымбаты асханаға тірілей жеткізілген сәбидің еті. Мұндай түстіктің бағасы 1000 долларға дейін шарықтайды.Көбінесе ішіндегі баласын тағам қылатындар алыс ауылдарда тұратын кедейлер. Қытай заңнамасында да жасанды түсік арқылы алынып тасталған балаларды ас ретінде пайдалануға болмайды деп еш жерде жазылмаған» деп жазады. Жалпы ойымызды түйіндеп келгенде – қытайлардың адам етін жеу оқиғасы тарихтан бар әрі әлі де жейтінін айғақтайтын дәлелдерді өздерінің медициналық кітаптары көрсетіп береді. Әлемде қытайлардың бала етінен ас дайындайтыны туралы неше мыңдаған мақалалар жазылып, сюжеттер түсірілді. Хуан Тремино есімді журналист «адам жегіш» қытайлықтар отбасында болып, шақалақтар қалай ас жасап мәзірлейтінін көріп, суретке түсіріп алған. «Адамды бөлшектеп, қайнатып, одан кейін оны жеу үшін нағыз сериялық қанішердің психикасы болу керек шығар? Есі дұрыс адам дұрыс уақытта өзі тектес тірі жанды жеуді ойламайды. Мен де қытайлық адам жегіштердің отбасында болғанға дейін солай ойлағанмын. Бұл шындық! Қытайдың азаматтары әлі күнге дейін бір-бірін жейді. Дәлірек айтқанда, бір-бірін емес, ересектер нәрестелерді. Бұдан да дәлірек, тек қыз балаларды. Менің ойымша, бұндай жағдайға Қытайдың демографиялық саясаты жеткізді. Қытайда бір отбасында бір бала болуы заңмен бекітілген. Әйел жыныстыларды бұл жерде тіпті екінші сұрыпты ретінде санайды. Кедей отбасында қыз туылса, ата-анасының алдында таңдау тұрады: не өзін, не сәбиді өлтіру немесе жаңа туылған қызды «қара базарда» ас ретінде сату. Ал бұндай сауда түрі Қытайда бар. ... «Адам етінің дәмі қандай» деп мен қонақта болған каннибал отбасынан сұрағанда, олар «сиыр еті сияқты» деп жауап берді. Адам жас болса, еті де жұмсақ дейді». Журналист Хуан Тремино каннибалдар асханасында болып, шақалақтан қалай ас дайындайтынын көріп, ондағы аспазбен де сөйлескен. 2002 жылдан бері ол өзінің қожайыны үшін 60-70 нәрестені әзірлепті. Аспаздың айтуынша: «Жас сәбиден не шақалақтан ас әзірлегенде тұрған ештеңе жоқ. Егер оны жеп қоймаса, етті лақтырып тастайды. Жақсы етті тастағаннан не пайда?» деп жазылған мақалада... Ал, буы бұрқырап піскен бала еті – ауруға ем, сырқатқа шипа емес, тек, дәмді жұмсақ етіп әзірленген әзірейілдің асы ғана!