– Қарындасыңды алып кетті,
Мұнда аяқ-киімі қалып кетті.
Артынан қуып барып кел,
Еріксіз болса, алып кел, –
Деп шешесі шырылдады,
Баласы төсекте пырылдады.
– Апа, қашан қай күні әкетті?
– Ойбай, не дейді мынау, екі күн өтті.
– Масқара-ау, одан бері не ғып жүрсіз,
Күтейік енді өл-тірісін.
– Өлтірісі кеше келіп қойды,
Бір қойды әкеп беріп қойды.
Сен жылдамдатып барып кел,
Қалың малын алып кел.
* * *
Қарындасын ағасы «қуып» келді,
Айы оңынан туып келді.
Ашуын былай сырып келді,
«Бай жерге барыпты» – деп «жуып» келді.
Шубай Күленбаев
Тараз қаласы.
Comments are closed.