Жаңағың кім, Жамал?
Үмбетбай Уайдин
– Сықпыты бұзық телевизордың экранынан сопайып көрінген адамның сықпытына ұқсаған жаңағы біреуің кім, Жамал?
– Қайда көргенімді ұмытып есіме түсіре алмай келе жатқаным. Біреуге ұқсаттым.
– Бір иығын саған беріп тұрып ұзақ сөйледі ғой. Не дейді сонда?
– «Қарындасым, сізді бір жерден көрген сияқтымын», – дейді. «Соңғы жылдары сіздің тұрмысыңызда қандай-қандай жаңалық өзгерістер болды?», – дейді.
– Сен?..
– «Біздің тұрмыстан сізге қандай-қандай өзгеріс-жаңалықтар керек еді?», – дедім.
– Ол?
– «Көптен көрінбей кеткенге қорқып жүр едім, жер бетінде бар екенсіз ғой», – дейді.
– «Вот», қалжыңбас!
– Сен де байқап қалдың ба, тілі сондай тәтті өзінің.
– «Екі кісі бір-біріне бейім тұрса, есті кісі кейін тұрады», – деген бар ғой. Емін-еркін сөйлессін деп, сендерден менің былайырақ барып тұрған себебім сол. Сонда да құлағым шалды, шек-сілең қатып сен қатты күлдің…
– Күлгенде…ана…не ғой… «Көптен көрінбей кеткенге қорқып жүр едім» деген соң: «кейде өскен адам көрінбей кетеді, көбіне өшкен адам көрінбей кетеді. Өскен де жоқпын, өшкен де жоқпын. Жер басып, домалап жүріп жатырмын» деп едім ғой.
– Ол сопақ басты сонымен қайдан көргеніңді есің түсіре алмадың ба?
– Қайда көргенімді білмеймін, әйтеуір бір жерде көрген адамым.
– Көзінен көзіңді айырмай күлімсіреп, оған ұзақ қарадың, шашын сипадың…
– А-ға, көзі «прямо» от шашады. Шашы да бұп-бұйра…
– Қатты күлдің ғой, жәй ма?
– Сен оны білмейсің, «он такой шутник»… Сондай «жизнерадостный» жігіт.
– «Жизнерадостный» болғанда, не айтады сонда?
– «Ну»…жаңа айтады «100 грамм арақ дегеніміз – 200 грамм өтірік, 300 грамм мақтану, 400 грамм төбелес», – дейді.
– Мұнысы бір жаңалық екен…
– Сондай көңілді жігіт, тегі.
– Танитын болдың ғой?
– Танығанда… қайда-а, бұдан он бес жыл бұрын Қызылордадан Алматыға шейін екі орындық купеде бірге келгенбіз. Келгенше концерт қойып берді.
– Дұрыс, саған керегі концерт екен ғой. Концерттің үлкені қазір… үйге барған соң!
Comments are closed.