Кеше ғана бастау алған бұлақтай,
Уақыт өңін сарғайтпаған құрақтай.
Күз келсе де бақтарыма жасырын,
Күдер үзбей жүрмін әлі мұраттан.
Әрекетсіз ғұмыр кешу-көп қайғы,
Екі аяғым болмаса жол тоспайды.
Күнбағыстай күнге қолым ұмтылар,
Өзім жақпай отымды өзге жақпайды.
Соны ұғынсам-өрге өрлер талабым,
Жаз өтсе де қызғалдақ боп жанамын,
Мезгілі ықпай, ұлы өмірге ынтыққан,
Мәңгі жасыл самырсын боп қаламын.
Бағила Сәрсенбаева.
Comments are closed.