Әр минутының берекесі бар қала
Жазғы демалысты пайдаланып, анам екеуміз Астана қаласына бардық. Осыдан үш жыл бұрын барғанымдағыдан мүлдем басқаша, біраз зәулім ғимараттар бой көтерген. Астана көшелері жарқырап, көркі көздің жауын алардай жандана түскен. Былтыр құрбым отбасымен осында қоныс аударған болатын. Онымен де кездесудің сәті түсті. Сәлемдескен сәттен бастап құрбымның жарқырай сөйлегенін, өмірінің жағымды жаңалықтармен өзгергенін айтқан жүзінен бақыттың лебі есті. Оның айтуынша, Астанада мақсатыңа жетуге мүмкіндік мол.
Ақжарқын құрбым басқаларға көмектескенді ұнататын. Сондықтан болар волонтерлікке жаны құмар. Өзі колледжде туризм мамандығы бойынша екінші курста оқиды, сөйте тұра волонтерлікпен айналысып, оған қоса үш жерде жұмыс істейтін көрінеді. Таң қалдым, қазіргідей қауырт уақытта бәріне қалай үлгеріп жүр?
Құрбымның жарқын болашаққа ұмтылған құлшынысы, үмітке толы сөздері мені де қатты толқытты. Рас, бұл қалада бос жүрген ешкім жоқ. Осындағы туыстарымнан да байқадым, таң алагеуімнен тұрып, жұмыстарына кеткеннен қас қарайғанда үйлеріне жетеді. Күні бойы жұмыстарымен қоса жақын жуықпен кездесіп, қала ішінде қыдырып та үлгереді.
Шынында, мұратыңа жетелеп, арманға қадам бастыратын Астанада уақыттың да берекесі бар секілді ме, әйтеуір мені мұндағы өмір қатты қызықтырды.
Айкен ТӘТТІҚҰЛ,
№12 Керімбай атындағы мектеп-гимназияның оқушысы.