Сағынышқа айналған Шерағаңның Сақасы
Мейрамбектің әпкесі әйгілі жазушымыз Шерхан Мұртазаның өмірлік сыңары еді. Қайнысы ретінде жақсы қарым-қатынаста болған. Бірақ араларында жезде мен қайнысының арасындағыдай әзіл болмапты. Оған Шерағаңның мінезі де, жүріс-тұрысы да жібермеді ме екен... Өйткені, үнемі жазу үстінде, қызмет бабында жүрді.
Дегенмен, кейінгі жылдарда араларында жылы, шуақты байланыс орнады. Осындай жақындықтың нәтижесі шығар, оның үстіне, Мейрамбектің елді үйіріп әкететін іскер қарым-қатынасы да әсер етті ме екен, оны еркелетіп «Сақа» дейтін. Мейрамбек Сақа десе – Сақа еді. Жазу өнерінде жарқырап жүрді. «Халық кеңесінде», одан кейін «Егемен Қазақстан» газетінде жауапты қызметтер атқарды. Құлаш-құлаш материалдар жазды. Елдің әлеуметтік-тұрмыстық жағдайы жөнінде жазған ойлары да, танымал тұлғалар туралы портреттік эсселері де көңілінен шыққаны күмәнсіз. Олардың бәрін назардан тыс қалдырмайтын Шерағаң қайнысының шығармашылық тұрғыда түлей түсуіне ықпал етіп, тіпті кейбір жағдайда жазуына тақырып та ұсынды.
Шерағаң өмірден озған соң Мейрамбек бірден-бір жоқтаушысына айналды. Былайғы ел біле бермейтін қырларын қозғады, күнделіктеріне үңіліп, қалың оқырманның көңілінен шығатын естелік мақалалар жазды. Енді, міне, Мейрамбектің өзін жоқтап, жүректегі жылы сөзімізді арнайтын кезеңге көштік. Біз студенттік өмірді бірге өткіздік. Газетте қызметтес болдық. Одан кейінгі жылдарда да берік байланысымыз үзілмеді. Демек, сағынып еске алатын оқиғалар жетеді.
Топырағың торқа болсын, Шерағаңның Сақасы!
Талғат АЙТБАЙҰЛЫ,
жазушы-публицист, курстасы.