Таңертеңгілік

Атты күздің күміс таңы,

Қала асығып барады жұмысқа, әні.

Кеше, кеше... не кеше?

Кеше түк те болған жоқ.

Бәрі, бәрі тамаша, дұрыс бәрі...

Өмір деген – сағыныш емес мұңды,

Көрген жоқсың кешкұрым сен ешкімді.

Ол – өзге әйел, жоқ болды жалт етті де,

Ол деген – жай әшейін елес түнгі.

Қарашы өзің, бұлт көкте дамылдайды,

Қалай, қалай мына өзен арындайды.

Кеше сенің жүрегің ауырған жоқ,

Сенің жүрегің ауырмайды.