Аңыз тыңдап, нәр алып,
Өскен халықпыз, бәрі анық.
Солардың бірін айтайын,
Кеңінен кеткен таралып.
Бұрынғы өткен заманда,
Тылсымы көп ғаламда.
Алып құс пайда болыпты,
Зияны жоқ адамға.
Белгісіз келген мекені,
Қай жаққа ұшып кетері.
Ел нанымы бойынша
Мың жылда бір жетеді.
Жұмыртқасы бар алтыннан,
Бергейсің бұған, халқым, мән.
Қонады екен бір елге,
Бейбіт өмірге талпынған.
Тұрағын тауып қонатын,
Олжасын тастап дара тым.
Кете барды шарықтап,
Еркіндеу сермеп қанатын.
Әлемнің алып елдері,
Дәмелі-ақ еді, сенбеді.
Алып құс қонған құтты аймақ,
Қазақтың екен кең жері.
Рухы мықты ел өседі,
Аңыз болған жер кешегі.
Тоздырар тұлпар тұяғын,
Арқаның шексіз төсі еді.
Қонар ма басқа мұндай бақ?
Кейінге талай жылды айдап.
Бүгінде сол мекенде,
Астана ару тұр жайнап.
Аңызда сыр бар расында,
Қол бұлғап өткен ғасырға.
Баяғы алтын жұмыртқа,
Тұр Бәйтерек басында.
Ғаламды төрткүл таң қылып,
Елордам, жайна, жаңғырып.
Әлі де талай аңызға,
Айналасың, бұл – заңдылық!
Әсел БҰРАЛҚЫ,
Ахмет Байтұрсынұлы
атындағы мектеп-
гимназиясының қазақ тілі
және әдебиеті пәнінің мұғалімі.
Қаратау қаласы,
Талас ауданы.
Comments are closed.