Өтсе де күндер, көңiлге жиi мұң артып,
Келер күн – елес, тұратын алдан мұнартып.
Өмiрде кешкен сәттердiң бәрi – аяулы,
Достармен өткен мезеттiң бiрақ
құны артық.
Уақыт дегенiң сағымдай көшiп барады,
Қанаттас iздеп құстар да қанат қағады.
Ұмытпай жиi досыңның халiн сұрап тұр,
Жылдар мен жолдар бөлсе де қанша араны.
Қарамай, әсте, дауылдарға да, жауынға,
Дем беретұғын қиналған әрбiр шағыңда,
Жоғалтып алып күрсiнбеу үшiн амалсыз…
Бағала досты, бағала досты барында.
Мөлдір Райымбекова.
Сарысу ауданы.
Comments are closed.