Бізге армандауға болмайды ма
– Бай мемлекетте тұрып кедейдің күнін кешкеніміз жетер, – деп, таң атпай жекірген əйелімнің ащы айқайынан оянып кеттім.Түнде басын диванға соғып алған шығар. Болмаса қайдағы байлықты айтып тұр?
Əлде, ішінде бірдеңесі оянды ма екен? Жын қағып кетпесе жарар еді…
– Біз бүгінен бастап бай боламыз.Жалақымыз енді бәленбай мың теңге болады, – деді. Мұны естіп балалар қуанғаннан құлынша секірді.
– Қалай? – дедім. Жақсы тұрмысты кім жек көреді? Мүмкін тəуір түс көрген болар.
– Армандаймыз, – деп əйелім əңгіменің нүктесін қойды.
Үй іші ойланып қалды. Бір ойлаған мақсатқа жету үшін аңсаған арман да керек қой. Бірақ неден бастаймыз?
– Балам, ауладағы «Джипті» жуып тасташы, – деп мен бастадым.
– Ой, əке, менің қолым тимей жатыр, үй қызметшісіне айтшы, – дейді балам.
Əкем:
– Дубайға барып демалып қайтайық.
Шешем:
– Америка тұрғанда Дубайды қайтесің.
– Түскі асқа қызыл балық пісіріп берейін бе? Əлде, мейрамханадан барып тамақтанамыз ба? Айтпақшы, менің бриллиант сақиналарым айнаның алдында тұр еді. Көрдіңдер ме?
Бұл – біздің əйелдің арманы.
Үлкен ұлым:
– Əке, бір миллион теңге бере тұршы киноға барып келейін.
Ауызбен армандаған рахат екен. Кəдімгідей байып қалдық. Сөйтіп армандап жүргенде үйге біреу телефон соқты.
– Сəлеметсіздер ме? Бұл қаржы бақылау мекемесінен ғой. Сіздер байып кетіпсіздер деп естідік. Дүние-мүліктеріңізді тіркеңіздер. Əйтпесе айыппұл төлейсіздер.
– Кешіріңіз, оны кім айтты?
– Көршілеріңіз…
– Біз байыған жоқпыз. Əншейін үйде армандап жүрміз.
– Армандауға болмайды.
– Неге?
– Заңға қайшы келеді, – деп байланысты үзді.
– Ойпырмай, енді үйде отырып армандауға болмай ма? Көшеге шығып армандасақ бір жөн, – деп əйелім быт-шыт болды. Өтірік армандауды осылайша ұмытып кеттік.
Бір күні базардан лотерея билетін сатып алдым.
– Əйел, мына билеттен ақшалай ұтыс шықса қайтеміз?
– Мə, қанша?
– Мысалы, елу миллион ұтсақ…
– Қымбат көлік сатып аламын, – деді əйел.
Қайтадан армандап кетті. Өткендегі ескерту есінде жоқ.
– Сен көлік жүргізу білмейсің, бірінші бағанаға барып соғасың, – дедім.
– Онда итальянский диван аламыз.
– Жоқ, французский диван аламыз.
– Жоқ, итальянский, – деп əйелім қояр емес.
– Италияның диванына соншама неге жабысып қалдың?
– Итальянский сықырламайды, – дейді. Жатып көргендей. Тап осы кезде біздің есік сықыр етті.
– Бұл кім?
– Полиция
– Жайшылық па?
– Сіздер көп ақшаны қайдан алдыңыздар?
– Қандай ақша? –
деп əйелім зың-зың етті.
– Елу миллион, – дейді əлгі полиция міз қақпастан.
– Айналайын, бұл – лотерея билеті, əлі ұтқан жоқпыз, – дедім.
– Жарайды, ұтып алсаңыздар хабарын беріңіздер, – деп əлгі полиция бетімізге жымиып қарап тұр.
Бұлар үйдегі сыбырды қайдан естиді?…
Полиция кеткее соң қайтадан ақырын армандай бастадық. Үйде екеумізден басқа ешкім жоқ. Əке-шешемді көрші үй «шекеге» шақырып кетті. Болашақ байдың екі ұлы мектептен əлі келе қойған жоқ. Өткенде олар біз байдың баласымыз, – деп айтып, мұғалімдерінен басым пəлеге қалды. «Мектепке демеуші бол» деп ақша сұрап, əрең құтылдық.
Содан қашпаған қашардың əңгімесін əрі қарай өрбіттік.
– Қасқа-ау, жындының сандырағы келеді деген шынымен ұтыс шықса қайтеміз? – дейді əйел.
– Байдың əйелі болып шыға келесің, – деймін мен.
– Ең болмаса он миллион ұтсақ неміз кетеді? Үйге жөндеу жүргіземіз. Мойнымызға сүлікше жабысқан несиелерден құтыламыз. Ой, шіркін-ай…
Есікті тағы біреу соқты.
– Кім екен? – деп əйелім дауыстады. Ешкім үндемейді.
– Есікті ашпа, бандиттер болып, тонап кетер.
– Бізде алатын ештеңе жоқ, – деп əйелім есікті ашып кеп жіберді. Үйге бетіне қара бетперде киген қарақшы кіріп келді. Қолында пышағы бар.
– Ойбай, – деп қатын тұра қашты. Мен бір орнымда қатып қалдым.
– Елу миллион қайда?
– Біз əлі ұтқан жоқпыз.
– Қашан ұтасыңдар?
– Оны бір Құдай біледі.
– Үйде алтын бар ма?
– Қайдан болсын?
Аяғының ұшымен əйелім жақындады.
– Шырағым, қарақшыжан, біз тек армандап жатырмыз. Күнімізді əрең көріп жүрген бізді қайтесің?-деп жалынды.
– Лотерея билеті қайда?
– Міне, – деп қарақшының қолына ұстаттым.
– Ұтыс шықпаса мойныңды жұламын, – деп шығып кетті.
Зəреміз қалмады. Тыныш жүрмей, армандап неміз бар еді?..
Нұрлыбек
ЖҰБАТҚАН
Ақтөбе қаласы.
Comments are closed.